SARI VOSVOS

Neden bu kadar cok korku var

Aslinda her yerde aradigimiz

Kardeslik mi oldu?

Dostlugun icinden gecen sonbahar

Damlanin dustugu son sokak

Ya da isiklardi beni alip goturen

Sogudu ellerim, bir gun olecekler

Ne komik seydir pismanlik duymak

Olum son noktadir oysa

Hayat senfonisinin kendisi

Detone notalarla aglamsidir belki

Muzigi tutamadigim gibi

Hayati da seni de tutamam

Renklerin dili ruzgar gibi derin

Hafiflik kadar sarhos

Tanri gibi serguzest
Yuce otoritenin kurdugu imparatorluk
Son imparatorluk, tek imparatorluk
Fazla ustume gelip de biktirma beni
Sesin geliyor kulaklarima
Gozlerin de guzel, hem de cok guzel
Sen benim bulutumsun
Bir otaya bir buraya zipliyorum icinde
Ne eziyetler cekiyorum ben
Birgun yagmur olup yagacaksin ve ben gokyuzunde oyle kalacagim
Pekcok leylek olacak cevremde aglayan
O zaman sen beni bilmeyeceksin
Topragin altinda benim icin
Aglar misin?
Ben gokyuzunde kendim icin degil, senin icin
Hem de sirf yoklugun icin
Aglarim belki kimbilir
Aglamak en onemli huzun belirtisiyse eger
Sonra sicaklar geldiginde
Icinde bir zamanlar yuzdugum
O guzel bulutu unutmam gerekirse
Buna zorunlu oldugum icin degil
Benim icimden geldigi icin
Seni unutmayacagim
Ve onlari toplayip cevreme soyle diyecegim
Alaca bulutlarin icinde, surada bir yerde
Bembeyaz bir tanesi vardi
Sonra birgun ben de yorulup dusecegim
Senin yagdigin topraklar ustune
Bizden onceki gibi
Bizden sonra da
Kimse bilmeyecek bizi...Anonim