10 Eylül 2011 Cumartesi

SARI VOSVOS

Neden bu kadar cok korku var
Aslinda her yerde aradigimiz
Kardeslik mi oldu?
Dostlugun icinden gecen sonbahar
Damlanin dustugu son sokak
Ya da isiklardi beni alip goturen
Sogudu ellerim, bir gun olecekler
Ne komik seydir pismanlik duymak
Olum son noktadir oysa
Hayat senfonisinin kendisi
Detone notalarla aglamsidir belki
Muzigi tutamadigim gibi
Hayati da seni de tutamam
Renklerin dili ruzgar gibi derin
Hafiflik kadar sarhos
Tanri gibi serguzest
Yuce otoritenin kurdugu imparatorluk
Son imparatorluk, tek imparatorluk
Fazla ustume gelip de biktirma beni
Sesin geliyor kulaklarima
Gozlerin de guzel, hem de cok guzel
Sen benim bulutumsun
Bir otaya bir buraya zipliyorum icinde
Ne eziyetler cekiyorum ben
Birgun yagmur olup yagacaksin ve ben gokyuzunde oyle kalacagim
Pekcok leylek olacak cevremde aglayan
O zaman sen beni bilmeyeceksin
Topragin altinda benim icin
Aglar misin?
Ben gokyuzunde kendim icin degil, senin icin
Hem de sirf yoklugun icin
Aglarim belki kimbilir
Aglamak en onemli huzun belirtisiyse eger
Sonra sicaklar geldiginde
Icinde bir zamanlar yuzdugum
O guzel bulutu unutmam gerekirse
Buna zorunlu oldugum icin degil
Benim icimden geldigi icin
Seni unutmayacagim
Ve onlari toplayip cevreme soyle diyecegim
Alaca bulutlarin icinde, surada bir yerde
Bembeyaz bir tanesi vardi
Sonra birgun ben de yorulup dusecegim
Senin yagdigin topraklar ustune
Bizden onceki gibi
Bizden sonra da
Kimse bilmeyecek bizi...Anonim

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder