İnce bir çizgiydi. Vardı ya da yoktu. Dönerken etekleri, saçları, parmak uçları savruldu. Dans değildi de yaptığı sanki bir çeşit oyundu. Onu seyreden herkesın nefesini kesmek üzerine kurulu kötü bir oyun. Herkesin öfkeli bakışları arasında döndü, döndü, döndü...Ağlarken sesi dondu. Üstünden uçan kuşların çığlıkları yağmur gibi yağdı oyun parkına. İçinden birşey çıkacaktı da sanki onu geciktirmeye çalışıyordu.
Sonra her yer karardı.
Müzik bitmişti. Elif Akbas 2008
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder